Maleje i kurczy się grono osób, które „wczoraj” tworzyły wielką i dumną „Jedynkę”. W dniu 20. maja 2021 r. na „drugi brzeg” przeprawiła się Helena Manowiec i dołączyła do już tam oczekujących Kamili Eppler, Mikołaja Kołoszy, Kazimierza Stysia, Józefa Górzańskiego, Jadwigi Kubiak, Hanny Frankowskiej, Emilii Margusz, Stanisława Bąka, Marii Palmowskiej, Heleny Pismiok, Antoniego Możdżana oraz innych wybitnych pedagogów tej zasłużonej placówki. Obecna młoda zdolna kadra SP nr 1 ma do kogo nawiązać i na kogo się powołać.

Zarząd Towarzystwa Miłośników Ziemi Złotoryjskiej serdecznie zaprasza na:

WALNE ZEBRANIE SPRAWOZDAWCZE W SYSTEMIE HYBRYDOWYM - 21 maja 2021 r. w siedzibie TMZZ ul. Szkolna 1 w Złotoryi w godz. 9-15 w siedzibie TMZZ

  1. Sprawozdania za rok 2020 przekazanie emailem i do wglądu w TMZZ
  2. Potwierdzenie udziału, wnioski, propozycje uchwał zatwierdzenie sprawozdań i planu pracy na rok 2021

PREZES TMZZ
Kazimiera Tuchowska

    

Śpiewający dyrektor, prezes i astronom

W ostatnim miesiącu dwóch bardzo aktywnych członków TMZZ przeprawiło się na „drugi brzeg”, aby żyć życiem wiecznym. W pogrzebowej wzruszającej homilii uczeń Aleksandra ks. Kacper Radzki stwierdził, iż Pan Bóg wybiera dla każdego z nas najlepszy czas takiej przeprawy. W tym względzie pozostaję w opozycji i w sporze z Panem Bogiem. Olek Miał dopiero 56 lat. Zaledwie.

Zresztą w ostatnim ćwierćwieczu Opatrzność zabrała z szeregów nauczycieli Liceum ZSO dziesięcioro nauczycieli, którzy niewiele lub jeszcze nie przekroczyli sześćdziesięciu lat, w tym pięciu dyrektorów: Bronisław Maciejak, Włodzimierz Wojtowicz, Józef Górzański, Tadeusz Pietroszek, Aleksander Pecyna oraz Leszek Lewandowski, Aleksandra Łesiuk, Wanda Łukawska, Jerzy Bartkiewicz, Alicja Jaźwińska. Stąd mój spór z Najwyższym. Nie chodzi przy tym o sam wiek, lecz o to, ile pozytywnego mogli jeszcze uczynić dla swoich najbliższych, w zawodzie, w działalności społecznej.

4 stycznia 2021 roku odszedł do wieczności pan Stefan Jackowski. Miał 81 lat i jeszcze wiele niezrealizowanych planów i marzeń. Jego biogram ukazał się w 2011r. w książce M. i A. Michlerów „"Aurimontanie, Goldbergerzy, Złotoryjanie”. Wtedy też udzielił wywiadu do „Echa Złotoryi” na temat swojego życia i osiągnięć sportowych. Należał do Stowarzyszenia Sportowego Wyciskania Sztangi Leżąc Wilkołak. Zdobył liczne medale mistrzostw świata i Polski w swoich kategoriach wiekowych. Jego marzeniem było, aby w wieku 80 lat być zdrowym i podnosić minimum 50 kilogramów. Los zadecydował jednak inaczej.

W "Echu Złotoryi" z października 2020 r. ukazał się artykuł "Spacery ze św. Jadwigą". Zapewne ten tekst miał ma myśli Alfred Michler, pisząc o "wykrzywianiu prawdziwego obrazu oraz podnoszeniu osobistych zasług przez nieuprawnione osoby", odnośnie wytyczania jadwiżańskich szlaków (tekst "Wędrówki Jadwigi oraz nasze wędrówki z Jadwigą").

Oświadczam, że nie mam udziału ani w podjęciu takich idei jak Ścieżka św. Jadwigi, Szlak Źródlany oraz Szlak Czterech Świątyń Jadwiżańskich, ani w realizacji ich najważniejszych założeń. Proszę o wybaczenie Alfreda Michlera, że pominąłem Jego nazwisko we wspomnianym artykule.
Roman Gorzkowski

Życie się zmienia, lecz nie kończy.
Pod koniec listopada „drugi brzeg” osiągnęło dwoje znanych złotoryjan związanych z działalnością TMZZ: Krzysztof Staronka i Janina Ziemińska

Złotoryja – najstarsze miasto w Polsce ma również pierwszą (najstarszą) drogę św. Jadwigi. Jest ona zarazem najbogatsza jeśli chodzi o tzw. infrastrukturę informacyjną (kamienie medytacji, tablice informacyjne, drzewka przyjaźni i pojednania, imiona drzewek). W obu tych aspektach (czas, uposażenie) wyprzedziliśmy polską jadwiżańską Mekkę, czyli Trzebnicę oraz Wleń. Obydwa te miasta, organizując takie drogi u siebie wzorowały się na złotoryjskiej.

A jak doszło do tego w Złotoryi?

Takie krótkie resume uważam za niezbędne (dla ścisłości historycznej), gdyż ukazują się wypowiedzi ustne lub na piśmie, które wykrzywiają prawdziwy obraz i zmierzają do podniesienia swoich osobistych zasług w powstaniu tego ważnego (bo takim jest) przedsięwzięcia i dzieła (podobne „zabiegi” widzę teraz w odniesieniu do odnowienia Śpiewów Wigilijnych).

21 XII 1936 – 25 X 2020

„Życie się żyło” – twierdził Jan Kropiwnicki. Trochę z niego „obieżyświat”, ale twierdził, że zawsze uważał się za złotoryjanina, a Złotoryję za swoje „zastępcze” miasto rodzinne. Przyjechał do niej w 1947 roku, jako uczeń III klasy Szkoły Podstawowej (to obecna SP nr 1). Potem było LO, którego był jednym z zaledwie kilkunastu pierwszych absolwentów w 1955 roku. Później Studium Nauczycielskie we Wrocławiu i pierwsza praca w Legnicy.

Zarząd Towarzystwa Miłośników Ziemi Złotoryjskiej uchwałą z dnia 7 listopada 2020r. powierzył Pani Iwonie Pawłowskiej
obowiązki redaktora naczelnego miesięcznika Echo Złotoryi.


K.Tuchowska
Prezes TMZZ

  1. Kartka z kalendarza 2 X 1944
  2. Dwie miłości Bolesława
  3. BROSCI CHORUS IN AURUM
  4. Czerwona gwiazda nad Złotoryją - post scriptum
  5. Czerwona gwiazda nad Złotoryją cz.8
  6. Czerwona gwiazda nad Złotoryją cz.7
  7. Czerwona gwiazda nad Złotoryją cz.6
  8. Czerwona gwiazda nad Złotoryją cz.5
  9. Czerwona gwiazda nad Złotoryją cz.4
  10. Czerwona gwiazda nad Złotoryją cz.3